Hi allemaal,

De eerste week zit er bijna op! Wat gaat het snel!

met wat heb ik me deze week allemaal bezig gehouden :)

Op zondag hebben we een lekker relax dagje gehouden en zijn we aan het zwembad gaan liggen van het Sheraton echt wel zalig genieten. Op de achtergrond horen we de afrikaanse muziek van een festivalletje.s' Avonds zijn we gezellig uit eten geweest en nadien in het donker op de boda naar huis, nooit meer ;) wat een schrik geen straatlichten hier, de boda's hun lichten werken meer niet dan wel en de auto's komen van alle kanten echt zo blij heelhuids thuis te komen!

Maandag was mijn eerste dag op Nafasi echt wel spannend. Ik vertrek om 7.30 uur op de boda. Wat een verkeer gewoon niet in te beelden, staat gewoon pot dicht geen beweging in te krijgen maar wat wil je zonder verkeerslichten en voorrangsregels, waar die boda's zich tussen proppen niet te schatten, gewoon ni teveel bij nadenken! Bij aankomst krijg ik direct het ene na het andere kindje bij me om aan te kleden en te wassen. De kindjes zijn zo schattig! Momenteel zijn er 6. Twee jongens van twee, twee meisjes zijn 1 jaar en de jongste twee zijn 6 maanden. Allemaal hebben ze zo een grote glimlach en van die mooie donkere oogjes. Echt je zou ze kunnen opeten. Na pap te geven zetten we ons buiten en spelen heel de voormiddag. Wat zijn ze aanhankelijk ze willen allemaal mijn aandacht, willen knuffels en kruipen op me. Soms wel moeilijk niet te weten aan wie eerst aandacht te geven.

Er werken dagelijks twee aunties. Ze werken in shiften van 48 uur. Er zijn ook twee social workers Jacky en Ruth. Ze geven me een voorstelling van het project en stellen zich allemaal voor. Ook krijg ik een beetje de achtergrond van de kindjes te horen, zo schrijnend. We zullen ook een kindje gaan bezoeken dat net is terug geplaatst bij zijn familie. Nafasi werkt ook samen met een project voor tienermoeders die op het laatste van hun zwangerschap zitten, hier zal ik ook een keer langs mogen gaan.

's Middags eet ik mee op het project dit wordt een uitdaging! Vandaag hebben we matoke (specialteit met bananen) en een roze pindasaus!In de namiddag help ik de was op te halen en even te strijken terwijl de kindjes hun dutje doen. Even gezellig babbelen met de aunties, ze zijn zo nieuwsgierig naar hoe het leven in België is.

Om 16 uur zit mijn dag erop en rij ik naar huis ik stop aan de supermarkt en 's avonds koken we hier thuis. We gaan hier o zo vroeg slapen amai ik weet niet waaraan het ligt, ik steek het op de zo drukkende warmte.

Dinsdag morgen kom ik aan op Nafasi, de kindjes komen allemaal aangelopen/aangekropen met hun armpjes open gewoon te lief. En dit al na twee dagen, ik ben helemaal verkocht. Ik probeer ieder evenveel aandacht te geven, maar ik merk dat het echt niet simpel is vanaf je stopt met je aandacht op hen te richten beginnen ze te huilen...

Woensdag en donderdag heb ik samen met Jacky opleiding met 40 andere social workers. Ik ben de enige buitenlander dus krijg genoeg aandacht. Wel interessant maar zo op z'n afrikaans, ze doen meer dan 30 minuten over 1 slide, en God is overal :) Ook staat iedereen op wanneer hij wil om even buiten te gaan wandelen of eender wat, echt op het gemakje.

Het gaat vooral over self confidence, bewustwording van de impact die je hebt op anderen hun leven. De tweede dag gaat het over verschillende soorten trauma's die kinderen kunnen mee maken en hoe hier mee om te gaan.

Het is wel fijn met de andere social workers over hun project te praten.

's Morgens was wel een hele belevenis op de boda, de bestuurder zei dat hij wel wist waar ik moest zijn maar o nee, na 5 minuten vroeg hij dat ik de weg kon wijzen, nou mooi niet na 5 dagen in Kampala, kan me totaal niet oriënteren, klein beetje freaky :) na 3x de weg te vragen zie ik eindelijk de poort van mijn project God wat ben ik blij.

Woensdag avond eet ik voor het eerst chiappatti een soort pannenkoek waarin je groentjes kan doen. Het smaakt echt wel heel lekker. Op elke hoek van de straat vind je zo een kraampje. Het kraampje in onze straat wordt bemand door een jongen van amper 13 denk ik...

Op donderdagavond gaan we uit eten met de vrijwilligers van het andere project echt wel gezellig om ook hun verhalen te horen.

Morgen hebben we een dagje extra verlof aangezien het onafhankelijkheidsdag is mooi meegenomen :) een extra lang weekend!

Zo dat was zo een beetje mijn eerste weekje Dikke merci in elk geval voor jullie lieve berichtjes doet me deugd!

Tot binnenkort

dikke x