Hi hier ben ik weer! Er zit weeral bijna een weekje op. Bijna laatste week het gaat zo snel!!! Wou dat ik de tijd even kon stilzetten hier!

Wat heb ik zoal gedaan de afgelopen week…

Donderdag en vrijdag waren twee rustige werkdagen. Ik geef de kindjes hun bad, eten, pap, pampers met hopen verversen en we spelen in de tuin. Het jongste meisje dat hier is is zo een klein dutske ik denk dat ze 3 kilo weegt en ze is 6 maanden! Haar dag bestaat uit eten en slapen. Ik vind het zo zielig dat ze steeds alleen in haar bedje ligt dus ik neem haar vanaf nu gewoon mee bij de rest. Je ziet gewoon dat ze geniet van volk om haar heen, ze begint zelfs een beetje te lachen! De aunties zijn hier precies niet mee akkoord aangezien zij van mening zijn dat je kindjes moet laten liggen omdat ze anders gewoon worden om opgepakt te worden maar komaan zo een klein mensje moet gewoon vast gepakt worden. Dus ik zet door. Maar inderdaad vanaf je ze neerlegt begint ze te krijsen en ik met mijn zwak hartje pak ze meteen weer op. Ik denk maar beter 1 maand alle liefde dan helemaal niks. Kan alleen maar goed zijn toch?! Je merkt het ook heel hard bij de andere kids ze vragen constant om geknuffeld te worden dus ik doe dit met alle plezier maar vanaf je ze neerzet is het hek van de dam. Toch moeilijk om mee om te gaan maar ik probeer ze allemaal even hard te verwennen met knuffels het is schrijnend om te zien hoe een nood ze hieraan hebben. Hoe ze zich aan je vastklampen! Dus meestal loop ik heel de dag rond met twee pagadders op mij arm en de rest hangt op mijn benen te klimmen!

Vrijdag is ook de tweeling er, het is de eerste keer dat ik ze zie. Twee meisje van 5 jaar, ze hebben dagje vrij dus ik denk leuk spelen ze gewoon lekker mee. Maar vanaf ze hun eten binnen hebben beginnen ze de kamer te keren en de badkamer te schrobben, ik weet niet wat ik zie 5 jaar!!! Ook na eten moeten ze buigen voor de aunties om hen te bedanken voor het eten! Ik kan hier echt niet bij! Wanneer de andere kids in bed liggen speel ik met hen de hele namiddag ze genieten tenvolle!

Ik ga dus met een goed gevoel het weekend tegemoet. Wel valt het me zwaar om ze weer twee dagen achter te laten, wat gaat dat binnen twee weken zijn…Gewoon nog niet aan denken en genieten van elke seconde!

Vrijdagavond gaan we met zijn allen uiteten. In de taxi naar huis komen we een meisje tegen (12 jaar) dat bananen verkoopt. Je ziet hier zoveel van deze kinderen die langs de kant van een superdrukke weg in het donker vanalles proberen te verkopen. Het meisje is echt grappig en o zo lief, ze doet een dansje naast de auto. We kopen acht bananen voor 3000 shilling (75 cent!) je moest haar smile zien!

Zaterdagmorgen staat om 5.30 uur de wekker om op weekend naar Jinja te vertrekken. Hier ligt de oorsprong van de Nijl! We moeten 3 uurtjes rijden tot in Jinja, ik dacht dat de Belgische wegen slecht waren maar het kan erger, wat een gehobbel! We komen aan in onze hostel en bekijken onze ‘dorm’ waar we de nacht zullen doorbrengen. We gaan snel even ontbijten, wat een uitzicht over de Nijl hier gewoonweg prachtig, zo wil ik wel elke dag ontbijten als het kon. Om 12 uur gaan we quad rijden, ben benieuwd. Ik kruip op dat machien en amai wat is me dat, ik rij bijna los de haag in, dit komt niet goed!!!We oefenen 5 minuutjes en gaan de prachtige natuur in. Wat gaat dit worden 4 uur zweten! Maar ongelooflijk na een tijdje krijg ik het onder de knie en durf ik al wat sneller door de bochtjes te gaan. We moeten echt 1 grellige afdaling en beklimming doen, met zweetpollekes in eerste en sjeesen maar! Het is een prachtige tocht langs de Nijl, door dorpjes, door het groen,…en overal komen weer kindjes uit de hutjes gelopen om ons aan te moedigen. De kindjes hebben allemaal zo een hongerbuikjes en de kleren die ze aan hebben zijn meer gaten dan stof maar één voor één hebben ze van die grote donkere oogjes en zo een grote glimlach!Spijtig dat de 4 uur zo snel voorbij waren begon het helemaal onder de knie te krijgen! De volgende ochtend een prachtige blauwe lucht en pancakes met banaan aan de Nijl, gewoon op en top genieten.We beslissen om nog een tochtje met de kayak te gaan doen op de Nijl. Echt een super zen gevoel met je bootje op de Nijl. We zien prachtige vogels!Na een half uurtje begint het echter te waaien en het wordt echt wel donker maar onze gids, echt een supergrappige man die niet kan stoppen met lachen, ziet er geen erg in dus we peddelen rustig voort. Helaas de eerste druppel valt, geen erg denken we maar amai de hel barst los. Geen buitje zoals in België, eerder te vergelijken met een tropische storm! En daar zitten we dan, op twee minuten helemaal doorweekt en geen steek meer zien. Aan wal gaan is ook geen optie dus we laten ons afdrijven. Onze gids had een koelbox bij en haalde er dan maar voor ieder een pintje uit. We lachen ons kapot. Wie kan dat zeggen, een pintje drinken in een kayak op de Nijl in een storm, niemand toch!Na een half uurtje beslissen we een poging te doen terug te peddelen effe hels maar we halen het! We springen in een zalig warme douche en dan is het al tijd om de “bus” terug te nemen naar Kampala. Heb echt genoten van weekendje weg maar kijk er ook enorm hard naar uit mijn lieve prutskes morgen weer te kunnen knuffelen!

Maandagmorgen zijn de kindjes echt super hevig maar o zo schattig! Het is een gewone rustige werkdag op Nafasi. Iets voor de middag staan er ineens twee mannen met een baby (6 weken) aan de poort. Ik krijg deze in mijn armen en heb niet helemaal door wat er aan het gebeuren is. Het is blijkbaar een papa (16 jaar)die zijn baby hier komt afgeven…Hij kan er niet meer voor zorgen en de moeder zou hen in de steek gelaten hebben. Ze gaan even in een kantoortje met de social worker en vertrekken gewoon, zonder dag te zeggen tegen dat klein dutske dit kan je echt niet vatten. Dan moet je toch even proberen knop om te draaien…daar sta ik dan met zo een lieve baby. We stoppen haar in bad en geven ze eten. Ik hoop echt dat ze hier niet teveel van beseft! En te weten dat zo een schrijnenede situaties hier alledaagse kost zijn… Wat hebben wij geluk in België geboren te zijn, met alle kansen!

’s Avonds heeft niemand zin om te koken dus gaan we uit eten. Heel gezellige avond!

Dinsdag en woensdag zijn twee rustige dagen, alles gaat zijn gewone gangetje, ik heb al helemaal mijn draai gevonden. Als ik aankom vlieg ik er direct in om ze allemaal in bad te krijgen en te zorgen dat ze hun pap binnen hebben. Het blijft echt wel zalig als je hun kamertjes binnen komt en dat ze allemaal staan te gibberen. In de namiddag maak ik samen met de social workers voor ieder kindje een mooi tekstje met hun karaktertrekjes op deze versieren we en kunnen boven hun bedjes. Tegelijk krijg ik van ieder kindje een duidelijker beeld van hun achtergrond en de kansen op hereniging met hun familie. Je kan je niet inbeelden wat deze kindjes in hun eerste levensjaren al hebben meegemaakt o zo jong…daarom vind ik het zo belangrijk ze al mijn aandacht en liefde te kunnen geven deze maand, veel te kort! Als ik kon nam ik ze allemaal mee naar huis!

Morgen moet ik nog 1 dagje werken. Van vrijdag tot zondag gaan we 3 dagen op safari! Naar de neushoorns, de chimpansees, de big five en boottocht naar nijlpaarden en krokodillen!Kijk ernaar uit.

Maandag en dinsdag hebben we nog een tripje geboekt naar de Sipi Falls.

Ik ben benieuwd!

Volgende week ben ik er voor een laatste keer!

Dankje allemaal voor de berichtjes, whatsapjes en skypes! Super fijn!

Dikke x en tot volgende week!