Hi! Mijn laatste blogje vanuit Uganda (met zoveel spijt in het hart!)

De laatste dagen waren fantastisch! Wat heb ik zoal uitgestoken…

Donderdag heb ik nog een dagje rustig gewerkt, de tijd vloog voorbij. Ik heb met de kindjes gespeeld en ik heb de gordijnen wat proberen te maken (daar verschiet je van e) aangezien deze schots en scheef hingen. Er komt in elk geval veel minder licht binnen nu…Om half drie vertrek ik op de boda naar huis en s avonds leg ik tripje naar Sipi Falls vast.

Vrijdagmorgen vertrekken we voor 3 dagen naar het noorden naar Murchison Falls National Park. We worden om half 8 opgepikt aan het huis maar we moeten wachten op het andere busje. Dan moeten de drivers nog gaan tanken, geld gaan wisselen,…vooraleer we vertrokken waren was het 10 uur maar kom we zitten tenslotte in Afrika. We rijden 3 uurtjes op hobbelige wegen door prachtige natuur en landschappen en komen aan bij Rhino Sanctuary. Hier zitten 15 van de 17 witte neushoorns die in Uganda te vinden zijn, ze leven hier in het wild. We lunchen en rijden 5 minuten met het busje waarna we aan onze wandeling in de brandende zon beginnen. Na een kwartiertje zien we een neushoorn met haar baby. We stappen dichter en op 20 meter blijven we staan en kunnen we foto’s maken echt wel bizar zo oog in oog met een neushoorn in het wild apart zot gevoel! We wandelen terug en rijden nog een uurtje tot aan onze slaapplaats. Van die schattige kleine kabouterhutjes midden in het groen wat een rust er is ook geen elektriciteit wat het ’s avonds echt wel gezellig maakt in de “bar” met olielampjes. We kraken wat flesjes en kruipen in ons bedje tussen de gekko’s en spinnen!

Zaterdag gaat om half zeven de wekker we krijgen lekkere pancakes met banaan als ontbijt. We vertrekken voor onze tocht naar de chimpansees, spannend. We krijgen een uitleg en gaan op pad de jungle in, zo mooi, bomen van 300 jaar oud, bananenbomen, het zonlicht dat prachtig tussen de bomen schijnt,…Na een half uurtje zien we 2 chimpansees hoog in de bomen, niet echt goed zicht. Ze zitten blijkbaar zo hoog lekker in de zon doordat het vannacht hard geregend heeft. We wandelen verder en zien er nog 3 ditmaal iets beter. Onze gids zegt dat we even moeten wachten hij gaat even op verkenning. Daar staan we dan met 7 midden in de jungle. Ineens komt er van alle kanten een oorverdovend lawaai ik wist niet waar ik het had even klein paniekmomentje! De chimpansees kwamen precies van alle kanten. Ik zat bijna zelf hoog in den boom! Angstaanjagend! Onze gids komt terug tevoorschijn tussen de bomen en we volgen hem. Boven ons zitten 5 chimpansees echt wel prachtige dieren, we maken foto’s en wandelen terug. We nemen de boot voor een tochtje van 2 uur op de Nijl om nijlpaarden en krokodillen te spotten. We zien er echt zoveel en ook heel veel speciale vogels. Op het einde van de boottocht zien we Murchison Falls, adembenemend. We meren aan en onze groep stapt uit om te beginnen aan de beklimming naar de top van de watervallen. Wat een helse tocht zoveel trappen in de volle zon, mijn pijp is uit als we eindelijk aankomen maar het was het waard, wat een prachtige zichten. En dat water wat een kracht en lawaai! Onze drivers wachten ons op om ons naar onze slaapplek te brengen. We aperitieven, eten lekker en blijven gezellig hangen in de bar.

Zondag staat de wekker om half zes, doet wel even pijn maar voor een game drive kom ik graag uit bed. We rijden naar de ferry waar we met 8 busjes op mogen om de Nijl over te steken. Eenmaal aangekomen begint onze safari. We zien buffels, giraffen, olifanten en 4 leeuwen echt vlakbij onze auto onvoorstelbaar mooi. Volop genieten. Na de game drive vertrekken we naar huis, een tochtje van 8 uur. Thuis een lekkere douche en zak maken voor de volgende trip. Op naar Sipi Falls.

Maandagmorgen pikt Moses, onze driver mij op aan het huis, echt in een luxe busje wordt een tochtje van niks! We pikken de rest op en vertrekken met z’n vijven richting het oosten van Uganda vlakbij de grens met Kenia. De uitzichten en natuur onderweg is prachtig, helemaal anders. Helaas is ook de armoede die we zien nog erger dan we gewend zijn in Kampala. Om 15.30 uur komen we aan bij Lacam Lodge, vijf hutjes tegen de wand van een steile berg. Ik waan me in een film, echt het mooiste dat ik ooit heb gezien adembenemend fantastisch!!!Het uitzicht is niet te beschrijven. Ook hebben we in onze hutjes uitzicht vanuit het bed, de wc en de douche op de vallei. Het is gewoon af. We zetten ons in de bar en willen de koffieplantage gaan bezoeken maar het begint te regenen dan maar gezellig in de bar blijven hangen! Je drinkt niet altijd je pintje met zo een zicht! Na het eten gaan we met onze olielampjes de berg af en kruipen ons bedje in.

Dinsdagmorgen is het gewoon zalig wakker worden, zonnetje, geweldig uitzicht zo mogen ze me elke dag wel wakker maken, nooit meer een ochtendhumeur! Na het ontbijt doen we een wandeling naar twee van de drie watervallen. We krijgen een wandelstok en worden door onze driver afgezet bovenaan de berg. We klimmen nog 5 minuutjes en staan aan de eerste waterval van 85 meter gewoon ongelooflijk mooi. We zetten onze tocht verder door de koffieplantages en krijgen uitleg hoe koffie wordt gemaakt van besje tot koffie. Af en toe haalt onze gids een kameleon uit de boom geweldig gewoon. De natuur is hier echt heel mooi, zo groen, veel bananenbomen, koffieplanten en prachtige bloemen. We beginnen onze afdaling een super smal steil weggetje vol stenen en slijk, onze stok komt van pas en houdt ons recht! Na een afdaling van 3 kwartier staan we gewoon onder de tweede waterval (65 m) een oorverdovend geluid! We proberen dit beeld vast te leggen op camera en zetten onze tocht verder. Over beekjes door prachtige natuur vrouwen die hun was aan het doen zijn bovenaan de waterval je kan je gewoon niet inbeelden dat je hier echt bent. Ik geniet van elke seconde. Moses staat ons op te wachten, we lunchen in de lodge en vertrekken huiswaarts. Er zit ergens een gat in de weg dus we moeten omrijden en dit zonder GPS, bordjes van wegomleiding zijn hier ook nog niet uitgevonden maar onze driver doet dit uitstekend. Ik heb nog nooit op zo een hobbelige weg gereden, we zien af en toe een auto in de kant steken maar van overal komen ze om je te helpen en ze tillen de auto er gewoon met z’n allen uit! We doen uiteindelijk 7 uur over 270 km.

Ik kruip vroeg mijn bedje in en kijk er naar uit morgen mijn prutskes te kunnen knuffelen. Als ik binnenkom word ik weer helemaal betoverd door hun grote glimlach! Het is een gewone dag op Nafasi. Wanneer ik thuis kom ga ik met Mariska nog naar de Owino markt. Wat is me dat, gigantisch en nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Ze verkopen hier gewoon alles van medicatie tot kledij tot televisies. Een doolhof is het, elk heeft 2 m² denk ik sommige liggen gewoon te slapen in hun kraam. Iedereen klampt ons aan “Mzungu Mzungu how are you” Ik koop een zak vol kinderkledij voor 25 euro waarschijnlijk zwaar in het zak gezeten maar ik gun het ze hier echt.

Nog twee daagjes werken en dan moet ik afscheid nemen…ik probeer er echt zo weinig mogelijk aan te denken en elk moment in me op te nemen.

Dit was het dan denk ik mijn laatste blogje vanuit Uganda. Zondagmorgen vlieg ik weer terug. Als het kon had ik direct bijgeboekt maar aan alle mooie liedjes komt een einde, één ding weet ik zeker dit is niet het einde van dit verhaal! Dit kan gewoon niet dit was een ervaring om nooit meer te vergeten ik heb hier ontzettend van genoten maar heel dubbel. Langs de ene kant ben ik blij dat ik al dit moois heb gezien en toch mijn steentje heb kunnen bijdragen maar langs de andere kant had ik me nooit kunnen inbeelden hoe schrijnend het hier is. En ik denk dat dat iets is dat je nooit meer loslaat. Je wil zo hard helpen, de dingen veranderen maar het gaat gewoon niet en dat is vrij moeilijk om mee om te gaan. Ik vlieg weer lekker naar huis maar zij zitten hier in een uitzichtloze situatie. Wij beseffen echt niet wat we hebben en ik hoop dat ik dit gevoel lang blijf aanhouden wanneer er weer iets pietluttigs tegen steekt in België.

Ik hoop ook de energie en de sfeer van hier te kunnen bijhouden, het rustige no stress manier van leven, de openheid vriendelijkheid behulpzaamheid.

Conclusie dit was een van de mooiste ervaringen ooit en ik ben ontzettende dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken het heeft me rijker gemaakt als persoon. Nooit of te nooit zal ik dit vergeten. Maar één ding ben ik van overtuigd dit is geen afscheid ik ben er nog niet klaar mee!

Echt super hard bedankt aan iedereen voor de reacties, whatsapjes, berichtjes,…fijn dat jullie mijn verhaal hebben meegevolgd! Hopelijk hebben jullie ervan genoten!

Dikke x en tot snel in België!